Wantrouwen een USP op de Zuidas?

Toen ik tweeëntwintig jaar geleden Vida Presentatiecoaching startte, mocht ik bij allerlei mooie kantoren op de Zuidas werken, met leuke, slimme en betrokken mensen, aan hoe zij zich presenteerden en communiceerden. Er gebeurde mooie dingen. Van spreekangst naar presentatieplezier, van inhoudsgericht naar contact makend en van sturend naar richting en ruimte biedend in het leiderschap.

Ik zag daar ook veel bondjes. Fusie of ruzie. Je bent voor iemand of tegen iemand en dat zeg je niet tegen diegene zelf. Nu lees ik in de column van ZoZuidas in de Advocatie: “In veel Zuidas-beroepen – advocaat, accountant of compliance officer – is wantrouwen als karaktertrek een unique selling point. Hoe beter je hierin wordt, hoe hoger je op de carrièreladder stijgt. In de top zijn er nauwelijks nog mensen te vinden die een ander vertrouwen.’

Mijn eerste gedachte: is er dan niet veranderd? Mijn tweede: ik krijg het niet opgelost, hoe graag ik ook wil. Het is niet aan mij. En toch, en toch. Als het vertrouwen groter wordt tussen mensen, gaat het werken (en leven) zoveel beter, fijner. Is dat te hemels? Misschien, maar zoals de beeldhouwer Henry Moore zei: het geheim van het leven is een taak te hebben waar je je hele leven aan wijdt én die je onmogelijk kunt volbrengen.

Mijn interactieve voorstelling Liever helemaal naakt is in première gegaan! Precies daarover! Over hoe wij mensen dat doen, met maskers, onszelf verhullen en onthullen. Spannend om te doen, want wat laat ik zelf zien? De eerste reacties zijn mooi: geraakt, het zet tot denken aan, we moeten elkaar meer onze verhalen vertellen! Ik kan geen oorlogen voorkomen, maar dat kleine stukje, daar ga ik voor!