Presentatie over de nieuwe plannen

Hij heeft binnenkort een belangrijke presentatie, of ik mee wil kijken. Hij heeft de power point met vijfendertig slides vast gestuurd zodat ik daar al doorheen kan gaan. Als hij binnen is, klapt hij zijn laptop open. Vind je het goed om eerst wat voorwerk te doen? Hij knikt.

Wat wil je bereikt hebben aan het eind, vraag ik. Dat duidelijk was dat ik kennis van zaken had, aarzelt hij. En wat heb ik eraan gehad, als publiek, vraag ik door. Dat je alles hebt begrepen? Wie ben ik, wil ik weten. Het publiek blijken medewerkers van de organisatie te zijn, die hij moet vertellen over de plannen van volgend jaar.

Geef je me goed of slecht nieuws? Niet goed, bekent hij, ze hebben slecht gewerkt. Maar ik leg alles tot in detail uit, en de slides geven alle cijfers weer, dus dan snap je de gemaakte keuzes. Kan ik reageren? Kort want er zijn nog andere sprekers. Als ik me inleef, voel ik hoe ik vol emotie kom te zitten door zijn boodschap. En wat wil je nu?

Samen de schouders eronder. Daar heb ik nog wel wat voor nodig, merk ik. Wat dan? Dat je ook luistert naar mij. Slecht nieuws blijft slecht nieuws maar als je me ruimte geeft voor mijn gevoel, kan ik je uiteindelijk beter horen en het snappen. Er blijven drie slides over. En veel ruimte voor luisteren, nieuwsgierig en met compassie.