Hoe jong en oud samenwerkt

De samenwerking in ons nieuwe team loopt moeizaam, kun je ons helpen? De vraag komt van de oudgediende in de groep, maar ook de jongeren zijn het erover eens, het gaat niet lekker. Ieder heeft op zijn eigen manier last van spanning, irritaties, onzekerheid.

Dit laatste wordt niet benoemd tijdens de kennismaking, dan is men vooral vriendelijk. Het blijkt tijdens de individuele gesprekken daarna. Men vertelt over elkaar sparen, ongenoegen inslikken of hoe ze dat alleen tegen een derde uiten, en niet tegen degene die het betreft.

Bij de start van de tweedaagse is de terughoudendheid direct weer aanwezig. Als ik mezelf observeer, merk ik hoe jong ik me voel. Hoe ik in mijn hoofd zit. Ik ben er wel maar ik ben er niet. Ik ken het goed van thuis, deze spanning. Waardoor wordt dat hier getriggerd?

Ik begin met een korte meditatieoefening om even te landen. Voor hen maar ook voor mezelf. We ontspannen wat. En dan barst plots de oudgediende in tranen uit. Als ik haar uitnodig, vertelt ze dat ze zich apart voelt staan. En dat ze haar oude maatje die wegging, zo mist.

Iedereen is erdoor geraakt. Als ik ze vraag in rij van binnenkomst bij de organisatie te gaan staan, wordt zij zichtbaar in haar anciënniteit. De jongeren leren hun plek kennen. De eerste opening ontstaat. In orde.