Hoe de bedoeling van de organisatie leidt tot vertrouwen

We moeten tot overeenstemming komen maar ieder blijft bij zijn standpunt, leidt hij de samenkomst in. Zijn adviseur, die mij erbij haalde, knikt driftig mee en kijkt mij verwachtingsvol aan. De ‘anderen’ leunen achterover met armen over elkaar en wachten. Ik voel het appel.

Eerder heb ik met ieder individueel gesproken. Mijn belangrijkste vragen aan hen: waar heb je het meeste last van en wat heb je nodig om verder te komen. De meest voorkomende antwoorden: Ik voel me niet gezien en dat de ander me serieus neemt. Tegen mij waren ze open, ze willen dat ook onderling maar het voelt niet veilig.

Wat me raakte in de gesprekken, was hoeveel hart deze ervaren oprichters ieder voor hun eigen zaak hebben. En hoe lastig ze het vinden om daarbij oog voor de relaties te houden. Ik besluit aan mijn eerste plan vast te houden: we gaan een rondje doen. Als je teruggaat naar toen, wat was voor jou de bedoeling van jouw organisatie en wat raakte je daar zo in?

Langzaam komen de verhalen op gang, over onmogelijk lijkende plannen op zolderkamers, sprongen in het diepe, hoge hoogtes en diepe dalen. Over tegenwerking vanuit de omgeving en vechtlust en moed om trouw te blijven aan jezelf. Wat een overeenkomsten zegt iemand na afloop verwonderd. De anderen knikken. Nu eerst koffie, denk ik.