De wijsheid van de minderheid

De manager lijkt constant tegen iedereen in te gaan. Collega’s werpen in stilte blikken naar elkaar. Zoals afgesproken krijg ik na het inhoudelijke stuk het woord om mijn bevindingen wat de communicatie betreft te delen.

Ik start met een rondje met de vraag wat ze zelf ervaren hebben. De betreffende manager vraagt direct: waarom begin jij niet? Wat zou je daar fijn aan vinden, vraag ik terug. Daar kom je toch voor, antwoordt hij met een uitdagende blik.

Nou, zeg ik, even zuchtend om mijn eigen spanning te verminderen, dit vraagt een andere sfeer. Hoe bedoel je, vraagt hij snel. Zelfonderzoek, praten over wat er meegezonden wordt in de onderstroom, dat is spannend.

Kijk naar ons nu. Wat ongemakkelijk vraagt hij weer: Hoe bedoel je? Het voelt voor mij of je meer wilt zeggen dan ‘daar kom je toch voor’, klopt dat? Ik vraag me wel af waarom je hier zit, antwoordt hij zachter. Dat kan ik me voorstellen, antwoord ik. Goed dat je het zegt.

Ik vraag de leider nog meer te vertellen over haar behoefte aan groei van het team en haar aanleiding om mij erbij te vragen. Voordat ik de mensen vraag hierop te reageren, bedank ik hem: Je zorgde voor meer helderheid. Nu die anderen nog, bloost hij.

Hebben jullie ook last van onuitgesproken zaken in de onderstroom? Bel of gerust.