Conflicten bespreekbaar maken

Dat ga ik echt niet tegen hem zeggen, mompelt ze. We zitten bij elkaar om haar aandeel te onderzoeken in de ruzie met haar collega. Vertel, zeg ik. Ze doet haar armen over elkaar, kijkt weg, kijkt terug en zegt: ik doe het gewoon niet.

Van binnen zoek ik naar eenzelfde soort gevoel. Dat alles in je weigert om met het echte tevoorschijn te komen. Het beeld van de documentaire waar ik aan meewerk, komt in me op. Een verhaal over het effect van oorlogstrauma’s van mensen op de generaties na hen.

Sommige woorden stokten in mijn keel, te pijnlijk. De regisseur stelde vragen, open en nieuwsgierig. En liet me. Dat gaf ruimte van binnen. Voor verdriet én voor ‘zo was het’. Al komt dat laatste nu pas, in de weken na de opnames. Ik snap het, zeg ik tegen haar en vertel iets over mijn eigen ervaring. Ze ontspant en is geraakt.

Later als we met z’n drieën zijn, vertelt ze dat ze het er moeilijk mee heeft. Dan vraagt ze hem of hij iets ook zou willen vertellen erover. Dat doet ze met een open blik en zachte stem. Even lijkt hij verward, dan begint hij. Mooie zin: Als ik mezelf aanvaard zoals ik ben, verander ik, nagenoeg ongemerkt.

Zit je ook met een conflict dat je wilt uitspreken, bel of mail gerust.